عبدالرحمن بن عقیل

«عبدالرحمان بن عقیل» فرزند عقیل بن ابی طالب و داماد امام على (علیه السلام) بوده است. او در واقعه کربلا در کنار پسر عمش امام حسین(علیه السلام) جنگید تا به شهادت رسید.

معرفی عبدالرحمان بن عقیل

عبدالرحمان بن عقیل داماد امام على علیه السلام بوده و همسرش خدیجه نام داشته است. طول قامت وى به گونه اى بود که به گفته لباب الأنساب، «رمح عقیلی (نیزه خانواده عقیل)» نامیده مى شد. وى هنگام شهادت، ۳۵ ساله بوده است.

شهادت عبدالرحمان بن عقیل

رجز عبدالرحمن بن عقیل پیش از مبارزه و شهادت در روز عاشورا را چنین نقل کرده اند:

یعنی: پدرم عقیل، از نسل هاشم است و بنی‌هاشم برادران من. پس جایگاهم را بشناسید. آنان‌، پیران راست‌کردار و هم‌طراز بزرگان‌اند. این حسین، بلندمرتبه و سرور کهنسالان و جوانان می‌باشد.

به نقل مناقب او در این نبرد نابرابر هفده نفر سوار از دشمنان را کشت. در الأخبار الطّوال نوشته شده است: سپس عبد الرحمان بن عقیل ابن ابى طالب، کشته شد. عبداللّه بن عُروه خَثعَمى، تیرى به سوى او انداخت و او را کشت.

بنابر نقلی وی به دست «عثمان بن خالد بن جهنی» و بنابر نقلی دیگر به دست «عثمان بن خالد همدانی» به شهادت رسید؛ ابوالفرج اصفهانی قاتل وی را عثمان بن خالد بن اسید جهنی و بشیر بن حوط قایضی دانسته است.

سلام بر عبدالرحمن بن عقیل

نام عبدالرحمن بن عقیل نیز در زیارت ناحیه مقدسه آمده و به او چنین سلام داده شده است:

السَّلامُ عَلى عَبدِ الرَّحمنِ بنِ عَقیلٍ، لَعَنَ اللّهُ قاتِلَهُ و رامِیهُ عُمَرَ بنَ خالِدِ بنِ أسَدٍ الجُهَنِی.

سلام بر عبدالرحمان بن عقیل! خداوند، قاتل او، و عمر بن خالد بن اسد جُهَنى را که به او تیر زد، لعنت کند!

منابع

• دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، محمد محمدی ری شهری (طباطبایی نژاد، سید محمود؛ سید طبائی، سید روح الله)، مترجم: مسعودی، عبدالهادی، جلد ۱،۵،۶،۷، انتشارات دارالحدیث، قم، ۱۳۸۸.